Rozdział 4 cz.2

Koło czwartej po południu Katie i Lara były już gotowe na przyjęcie zakrapiane sokiem pomarańczowym i colą, w końcu nie każdy był pełnoletni. Po otrzymaniu od ojca nowych instrukcji dotyczących wejścia do ich budynku, ruda wraz z blondynką mogły w końcu wyruszyć w drogę.

Kilka metrów od bramy dostrzegły znajdującego pod drzewem czarnego psa, tego samego co wcześniej. Tym razem zwierz spokojnie siedział i obserwował dziewczyny.

- Ten gościu mówił, że to Grim? – ruda zapytała przyjaciółkę.

Pies słysząc swoje imię poruszył nieznacznie uszami i pochylił w dół swoją masywną głowę, nie opuścił jednak miejsca w którym przebywał.

- Pocieszny – powiedziała blondynka zmierzając w jego stronę z wyciągniętą dłonią.

- A jak odgryzie ci rękę? Daj spokój, nie znasz kompletnie tego psa, może na coś choruje? Przecież to sama skóra i kości.

Po tych słowach Lara postanowiła dać futrzakowi spokój, w końcu pozorna próba pogłaskania mogła być odebrana przez zwierzę jako zagrożenie. Żadna z nich nie miała pewności czy ktoś w przeszłości nie znęcał się nad psem i czy ten nie zareaguje agresywnie.  

W tej samej chwili zadzwonił telefon Katie, dziewczyna spojrzała na wyświetlacz i szybko odebrała połączenie.

- Cześć Fabien, co się stało? – zaczęła.

- Miejsce imprezy zostaje przeniesione do pobliskiego lasu. Tak wiem, miało być gdzie indziej, ale nic nie mogę na to poradzić – słychać było, że jest z tego powodu niepocieszony – Przyjdziecie, prawda?

- Właśnie wyszłyśmy z domu, będziemy za pół godziny – oznajmiła.

- To czekam, pozdrów Larę – po tych słowach chłopak rozłączył się.

***

Na głównym deptaku prowadzącym do lasu na przyjaciółki czekała już dwuosobowa delegacja, która miała za zadanie bezpiecznie doprowadzić je na miejsce. Grupa wolała zachować środki ostrożności pomimo, że to nie był ten sam las w którym doszło do dziwnego zdarzenia.

- Dużo osób przyszło? – zapytała Lara.

- Prawie cała klasa, plus kilku znajomych Fabiena – odparł James.

- Nie boicie się, że ktoś może nas tam zaatakować? – zaczęła Katie.

- Wiewióreczko nic się nie bój – oznajmił James obejmując miedzianowłosą ramieniem – ja Cię obronię.

Dziewczyna lubiła chłopaka, ale tylko jako kolegę z klasy, nic więcej. Fakt był taki, że Katie nie miała zamiaru wiązać się z kimkolwiek, twierdziła bowiem, że to same zmartwienia i problemy.

- Nie przymilaj się, dam sobie radę ze wszystkim poza bronią palną, strzałami oraz ostrymi przedmiotami lecącymi w stronę moich pleców – mówiąc to odrzuciła ramię blondyna.

- Waleczna jak zawsze – skwitował Jack.

Dziesięć minut później cała czwórka bezpiecznie dotarła na wyznaczoną polanę, gdzie było już przygotowane miejsce na ognisko oraz do siedzenia, a także przyczepa kempingowa. Fabien od razu przyszedł przywitać się z dziewczynami, przerywając przy tym rozmowę z pewną kobietą.

- Hej, cieszę się, że jesteście. Chcę żebyście kogoś poznały – oznajmił – to jest Liran.

Brunetka o lekko kręconych włosach była wysoką, a zarazem długonogą pięknością o nienagannej sylwetce. Nie jedną osobę mogła przysporzyć o kompleksy, jednak mimo to sprawiała bardzo sympatyczne wrażenie.

- Miło nam cię poznać – odpowiedziała Katie.

- Mi również. Może pomogłybyście mi przyrządzić rzeczy na grilla? – zapytała Liran.

Widać było, że zarówno Fabien jak i jego przyjaciel James się postarali przygotować wszystko na wysokim poziomie. Z tego jednak słynęli, że jeśli już coś robili musiało to być perfekcyjne dopracowane.

- Jasne i tak nie mamy nic lepszego do roboty – odparła Lara głosem pozbawionym emocji.

Męska część grupy, która je otaczała nagle zniknęła z pola widzenia. Rudowłosa zaczęła bacznie obserwować zgromadzenie, szybko spostrzegła, że brakuje jednej osoby. Nie miała zamiaru zbytnio się nad tym zastanawiać i wzięła się za układanie mięsa na tackach oraz zabrała nóż kipiącej ze złości blondynce. Było to do niej nie podobne, gdyż zawsze dowiadywała się wszystkiego od a do z, a dopiero później dawała upust emocjom.

Nagły świst powietrza koło dziewczyn wprawił je w osłupienie, przerażone nie umiały wydusić z siebie ani słowa. Sprawcą tego wszystkiego był Trevis, który pojawił się nie wiadomo skąd i wbił siekierę w znajdujący się koło dziewczyn pieniek. Brakowało tylko parę centymetrów aby zranić którąś ze znajdujących się przy stole osób.

- Oszalałeś!? Myślisz, że to było zabawne?! – zaczęła Katie, która jako pierwsza odzyskała zdolność mówienia.

Chłopak nic nie odpowiedział, a w zamian bezczelnie się uśmiechnął ukazując tym swoją wyższość nad resztą.

- I co polecicie do Fabiena pożalić się jaki to jestem okrutny? Tylko się ośmieszycie – powiedział po dłuższej chwili.

- Ja… Nie zamierzam. Nic mu nie… - zaczęła jąkać się Liran.

- Oh zamknij się! – przerwała Lara – To, że ty jesteś długonogim tchórzem nie znaczy, że i my będziemy tańczyć jak on nam zagra. Nie boję się ciebie – ostatnie słowa skierowała bezpośrednio do bruneta.

- Doprawdy? – zadrwił.

Blondynka odwróciła się na pięcie i w tym samym momencie usłyszała warczenie psa dobiegające z pobliskich krzaków. Pozostałe dwie niewiasty również powoli wycofywały się do tyłu pozostawiając czarną bestię oko w oko z Trevisem. Dopiero po dłuższej chwili zorientowały się, że zwierz patrzy bezpośrednio na chłopaka i to na jego widok obnaża swoje śnieżnobiałe kły.

- Wiecie co… - zaczęła brunetka.

- Możesz się w końcu zamknąć?! – ponownie przerwała jej blondynka.

- Ale…

W tej samej chwili pies coś dojrzał i wrócił w gęstwiny, zrobił to jednak na tyle majestatycznie, iż żadna gałązka nie wydała dźwięku. Do zbiegowiska dotarła trójka chłopaków, którzy byli zupełnie nieświadomi całego zajścia.

- Larru coś ty taka nie w sosiku? – zapytał James.

- Kucharz schrzanił robotę i sos się przypalił – odparła.

Fabien spostrzegł siekierę wbitą w pień i widząc minę blondynki zapewne pomyślał, że to jej sprawa. Trevis zdążył się gdzieś ulotnić, żadna z dziewczyn nie zwróciła na niego uwagi.

- To mogę już położyć rzeczy na grilla? – zapytał Fabien.

- Tak, oczywiście. Już wszystko gotowe – zaczęła Liran.

Lara tylko przewróciła oczami, miała serdecznie dość brunetki. Działała ona na nią niczym czerwona płachta na byka, na początku chciała być miła jednak nie wychodziło jej to.

***

Dalsza część spotkania przebiegła bez większych zakłóceń. Trevis już więcej się nie pojawił, co przysparzało Katie o dreszcze, w końcu musiały jakoś dotrzeć do domu. Udało jej się jednak przekonać chłopaków aby ją i Larę odprowadzili pod samą furtkę. Blondynka starała się przez cały czas trzymać odpowiedni dystans do wszystkich zgromadzonych, przeczuwała, że będzie jej potrzeba kilka pudełek lodów.

********************************

Uhhhh.... myślałam, że nigdy tego nie skończę... Tyle rzeczy pochłonęło mój czas, że szkoda gadać. Nie będę jednak się na ten temat rozpisywać. 

W ogóle ktoś już wie dlaczego nie można dodać tej ramki z tekstem do bloga?

Co do Waszych blogów odpowiadam na powiadomienia kiedy tylko mogę :) Także proszę się nie martwić gdyż bez słowa nie zniknę, a jak na razie zawieszenia nie planuje.

Rozdział 5 planowany na pierwszą połowę listopada (data pojawi się niebawem)